Mocht je een vermoeden hebben van intieme terreur zou je het volgende kunnen doen:
- Veiligheid eerst! Is er netwerk betrokken die kan ondersteunen bij het vergroten van de veiligheid?
- Spreek met de betrokkenen apart en durf door te vragen (hoe ziet het eruit, wie doet wat, wanneer, zijn er momenten dat het geweld niet speelt of juist).
- Hoe ziet het geweld eruit?
- Is er sprake van dwang?
- Mag de partner het huis uit wanneer zij/hij wil en waar zij/hij naar toe wil?
- Is de partner vrij zelf te kiezen met wie hij/zij contacten onderhoudt?
- Is er op seksueel gebied sprake van dwang en/geweld?
- Is men bang voor de de pleger? Op welke momenten? Waar is diegene bang voor?
- Is er sprake van middelengebruik? Zo ja, welke middelen worden er gebruik, hoe vaak, wanneer, hoe is diegene als hij/zij middelen heeft gebruikt.
- Bespreek de onveiligheid samen met het slachtoffer. Check de rode vlaggen en vraag naar de kans op escalatie van geweld. Neem het slachtoffer serieus, de angst van het slachtoffer is een belangrijk signaal.
- Bij vaststelling acute onveiligheid: prioriteit = veiligstelling!
- Ga ook het gesprek aan met de pleger, dat kan de-escalerend werken. Pleger heeft ook recht op een hulpaanbod.
- Bij afhaken: uit je bezorgdheid en vraag of je contact mag houden.
- Maak concrete en haalbare afspraken over vervolgstappen.
- Beloof niets dat je niet kunt waarmaken.
- Betrek andere professionals.
- Betrek de sociale context: het eigen netwerk, betrek lotgenoten, wijkteam.